La Fortuna
Door: Mirthe
30 Juli 2011 | Costa Rica, Turrialba
Hola chicos en chicas!
Zo, ik wilde dit verhaaltje al vorige week plaatsen, maar ik was nog niet helemaal klaar. En toen kwam afgelopen weekend, waarin ik geen tijd meer had om het bij te werken en zoveel dingen heb gedaan, dat ik alles maar weer helemaal heb aangepast. En nu is het alweer een paar dagen later en is het alweer weekend, dus zelfs vanochtend heb ik nog wat gedaan wat ik nog moet vertellen! Bereid je dus voor op een lang verhaal over een van de mooiste weken van mijn reis!
Ik meen het, ga er even goed voor zitten, dit wordt echt lang!
Ik zal een beetje chronologisch proberen te vertellen. Allereerst maar eens waarom La Fortuna? Omdat ik echt afgelopen weken zoveel geluk heb gehad met een heleboel dingen en daarnaast ook letterlijk in La Fortuna ben geweest. Ik kon geen betere titel bedenken!
Het eerste weekend na mijn laatste bericht ben ik dus naar La Fortuna geweest, met Britt ( Belgische) en Carlijn (uit Nederland). Daarnaast ligt de bekendste vulkaan van Costa Rica, de Arenal! En wat een gaaf weekend heb ik gehad… Ik mocht op tijd weg van mijn werk met de bejaarden. Echt een hele aardige vrouw waar ik mee werk daar, Yesenia. Ze spreekt geen engels, maar legt alles uit in het spaans en als ik iets niet begrijp heeft ze enorm veel geduld. Zo is mijn spaans de afgelopen 3 weken echt een stuk verbeterd. En eergisteren ben ik met haar na het werk ergens wat drinken, gewoon voor de gezelligheid! Ik vind het echt leuk, ik raak helemaal ingeburgerd hier, zoveel ga ik om met de Tico’s!
Maar goed, ik was aan het vertellen over La Fortuna. Op vrijdag dus die kant opgegaan en na wat gedoe, met 3x overstappen en een taxiritje door een gevaarlijk gedeelte van San Jose, waarin de taxichauffeur als voorbeeld nog zijn enorme snijwond in zijn borst liet zijn, kwamen we aan in het kleine plaatsje naast de vulkaan. Erg mooi! We zijn lekker uit eten geweest (met natuurlijk een drankje, aangezien ik hier een beetje alcoholist ben geworden :D nee grapje, maar de cocktails smaken me wel erg goed!) en hebben ons gelijk opgegeven voor een dagtrip naar de Arenal met alles er op en eraan…
Op zaterdag gestart met een hike naar de krater van de dode vulkaan naast de Arenal. Helaas had de gids haast en regende het. Maar eigenlijk zorgde dit wel voor een enorm saamhorigheidsgevoel van ons groepje (incl. een amerikaan die ook mee was, Drew) en hebben we stiekem wel heel veel lol gehad. We zijn namelijk letterlijk de vulkaan op gerend en er waren meerdere momenten waarop niemand onze gids meer zag en we hem pas 5 minuten later weer terugvonden. In het begin was alles prima hoor, maar het klimgedeelte werd een tocht die 2 uur had moeten duren, maar die wij in 1 uur hebben afgewerkt! Tussendoor nog tot aan mijn knieën in de modder gelopen. Op dat moment had ik het toch al helemaal gehad, dus liep ik rustig door. Ben erg blij trouwens met Mariano (een andere leraar die ik in Bocas heb ontmoet, maar officieel werkt in Turrialba) hij is naast leraar namelijk ook nog eigenaar van een wasservice, en mijn bemodderde broek ziet er weer uit als nieuw!! Toen we uiteindelijk na veel modder, regen, uitgedroogde lijven (hoe hard het ook regent, het blijft warm) en bijna –dood-neerval-momenten de top bereikten, waren we erg blij met het uitzicht! Een helderblauw meer in het midden van de oude krater! En ja, daar gingen we dus heen! Niet voor niets heet dit verhaaltje La Fortuna, want toen we op weg waren naar beneden ging de zon schijnen, waardoor het hele meer een mooie gloed kreeg. En natuurlijk hebben we er even in gezwommen… Na het zwemmen, toen we weer helemaal aangekleed waren, begon het weer keihard te regenen, bijzonder he?
Na een lunch en een pauze in La Fortuna, gingen we eindelijk op weg naar de hotsprings! Dat was een van de dingen waarom we de hele tour wilden doen… Maar onderweg bleek dat we nog een hike gingen doen. Ja, dat wilden we natuurlijk niet nog een keer, na zo’n rennende gids die ochtend. Maar deze gids was echt een goede, vertelde heel veel, liep langzaamaan en we hebben zelfs nog een erg gifitge slang gezien. Op weg naar de hotsprings nog langs de vulkaan gereden, wat een uitzicht! En toen dus echt de hotsprings. Omringd door vuurvliegjes in de schemering (en later in het donker), in een door de vulkaan verwarmd bad zitten, met een cocktailtje na een vermoeiende dag. En geen regen meer… Wat wil je nog meer? s ‘Avonds nog uit eten (echt een geweldige tour, incl. lunch en avondeten) en daarna zijn we met zijn 4en naar een lokale disco geweest. Erg grappig met salsadansen weer, maar later ook gewoon andere muziek en natuurlijk weer de grootste lol gehad.
De dag erna ging ik in mijn eentje quadbiken met een gids. De anderen gingen namelijk door naar Monteverde voor de bekendste canopy tour hier. Aangezien ik op maandag voor het eerst moest werken met de gehandicapte kinderen, moest ik op zondag al terug, maar had ik in de ochtend nog wel tijd om iets te doen. En dus had ik op zaterdag heel spontaan besloten om in mijn eentje te gaan quadbiken. Wat een goede keuze! Door heel La Fortuna gecrosst, door heuvels, bergen, langs beekjes, watervallen en rondom de vulkaan! Op een paar plekken afgestapt om van het uitzicht te genieten. Bij het bekijken van een van de watervallen waren er ineens heel veel apen. En zoals ik wel vaker heb, was dit redelijk zeldzaam op die plek, de quad gids had dit pas 2x eerder meegemaakt. Maar het waren dezelfde aapjes als in Cahuita, dus ik had ze al gezien, maar het is toch altijd leuk als je iets meemaakt wat niet vaak gebeurt! Fortuna!
Net als mijn verhaaltje trouwens, heb ik ook erg veel foto’s bij dit hele verhaal, want dat maakt het beeld iets duidelijker en natuurlijk meer jaloersmakend :D!
Naast alle enorm gave activiteiten die ik doe, heb ik echt een hele leuke werk combinatie gevonden, ’s ochtends met gehandicapte kinderen en ’s middags met de bejaarden. Ik ben dus begonnen met de kindjes na het weekendje weg. Echt een groot verschil met Afrika hoor, hier hebben ze veel meer materialen. Ik merk nauwelijks dat de mensen in Costa Rica arm zijn, terwijl velen dat echt wel zijn, maar als je het gaat vergelijken met wat ik in Zuid-Afrika allemaal heb gezien, valt alles zo mee. Natuurlijk niet qua handicap, maar wel qua leefomgeving en mogelijkheden. Maar goed, je moet ook nooit vergelijken! Wat ik wel te erg vond en nooit heb gemerkt in Afrika, is dat er meerdere kindjes zijn, die contracturen (spieren die voorgoed verkrampt zijn) hebben die ik nog nooit zo erg heb gezien, omdat de ouders de handicap van hun kind niet accepteren! Dus geen oefeningen, geen goede rolstoel, geen braces, geen hulp, niks! Ze worden nog net naar de school gestuurd (die speciaal is voor gehandicapte kinderen), maar een van de collega’s vertelde me zelfs dat er een moeder is die zich schaamt voor het uniform van haar kindje als ze over straat loopt, want dan kan iedereen zien dat haar kindje naar de speciale school gaat… Het gaat echt om het uiterlijk, dat is wel typisch latino en gehandicapte kindjes passen niet altijd in dat plaatje, dus dat is wel erg zielig voor de kindjes!
Op dinsdag heb ik 5 uur lang hydrotherapie (natuurlijk in een buitenzwembad :D) met de kids, als er iets is wat ik leuk vind!!!! Plus beide groepen, zowel de kinderen als de ouderen zijn erg dankbare groepen om mee te werken! De kinderen zijn altijd speels en vrolijk en de ouderen hebben zoveel respect voor je. Elke middag als ik weer aankom in het bejaardentehuis maak ik altijd een praatje met een paar mensen en ze herkenden me al na 2 dagen… Echt leuk!
Daarnaast is het ook bijzonder wat voor een tocht ik elke dag maak! Ik begin ’s ochtends om 7 uur op de school voor gehandicapte kinderen en heb ervoor gekozen om te lopen. Daardoor ga ik nu elke dag weg om 6uur, om door de bergen naar beneden te lopen. En rond dat tijdstip is dat zooooooo mooi! Dat valt weer niet te beschrijven, maar ik ga het proberen… Veel vlinders, de zon is net op, lichte mist, heldere vulkaan, lopen over grind tussen grazende paarden (die daar vrij rondlopen) vogels die fluiten en een dorpje dat nog ligt te slapen in het dal. Hoe mooi! En nog goed voor mijn conditie ook.
Daarnaast heb ik hier echt goede vrienden gemaakt, je zou zeggen dat het niet kan in korte tijd, maar met de 2 leraren van Bocas (Jose en Andres) ben ik echt goed bevriend geraakt. Jose woont, zoals ik de vorige keer ook al vertelde, in Turrialba en deze weken hebben we ook weer veel samen gedaan. In mijn eerste week Turrialba, had ik niet over verteld volgens mij (ik was weer verkouden), is hij zelfs nog even naar de dokter gekomen om te kijken hoe het met me ging, toen ik 4,5 uur moest wachten (!!!) op de dokter. Deze weken hebben we ook weer wat dingen gedaan. En voordat iedereen denkt dat hij iets van me wil, hij heeft een vrouw en 2 kinderen, dus dat is echt niet het geval… Zo gingen we bijvoorbeeld naar een koffietentje met zijn vrouw en een goede vriend. Daarna als verassing gingen we naar een vriend die fysiotherapeut is en die zijn andere vriend (van de koffietent) ging behandelen. Speciaal geregeld zodat ik kon zien hoe fysiotherapie in Costa Rica gaat en ik kon meekijken, vragen etc. Wat een leuke verassing he! En afgelopen woensdag heeft hij geregeld dat ik een keertje mocht meetrainen met de plaatselijke volleybalclub. Ik was helemaal bang dat het niet goed zou gaan na bijna 3 maanden niks doen, maar gelukkig viel het mee. Het was erg leuk en het is nog een goed team ook. De komende anderhalve week dat ik hier nog zit mag ik nog meetrainen! Ik ben zoo blij, heb het zo gemist! Na de training vertelde de trainer nog in het spaans aan het team dat we mekaar dan wel niet zo goed kunnen verstaan in het spel, maar dat volleybal een universele sport is en dat het overal om hetzelfde gaat, het plezier van het spel! Dat was ook echt zo, begreep niet veel van de uitleg van de oefeningen, maar als we dan eenmaal begonnen, ging het prima en fanatiek. Echt leuk! Verder nog een paar keer wat bij Tito (Jose, maar hij wordt ook Tito genoemd, wat kleintje betekent aangezien hij 4 oudere zussen heeft) gedronken met zijn familie en vrienden en voetbal gekeken, pizza gegeten etc.
Vorig weekend waren er wat meisjes uit Bocas, Lycke (NL), Emily en Eve (beide uit Australië). Weer bijzonder dat er dan 2 werelden bij mekaar komen, net als eerder in Bocas met de Puerto Viejo school. We hebben een heel gezellig weekend samen gehad, Eve was ook nog jarig dus dat hebben we uitgebreid gevierd.
Op zaterdag ben ik met Carlijn en Drew (de Amerikaan van La Fortuna die afgelopen weekend op bezoek kwam in Turrialba) wezen raften. Wel grappig, we waren alle drie niet topfit (de avond ervoor bbq, feest in het park en afterparty in een cafeetje met het bocas-turrialba groepje), maar toen we eenmaal in de boot zaten! Echt een bijzondere ervaring. Wel spannend en ben er 3x bijna uitgevallen. 1x vloog ik helemaal naar voren in de boot, iemand kon me nog net vasthouden, hoe gaaf! Dat allemaal in een rubberboot die door de jungle vaart met aan alle kanten bijzondere vogels en planten. Zie foto’s! Het laatste stukje van de tocht voeren we tussen twee enorm steile rotswanden, daar lieten we ons al zwemmend meedrijven met de stroming. Ik kan het eigenlijk niet beschrijven, sowieso alles van mijn verhaal, maar dit was helemaal zo indrukwekkend!!!
En alsof dat allemaal nog niet genoeg was heb ik afgelopen week ook nog allemaal leuke dingen gedaan. Zo kwam afgelopen weekend Andres (de andere leraar waarmee ik goede vrienden ben geworden) naar Turrialba. Hij is ondertussen vertrokken naar Nederland, waar hij woont en bezig is met zijn inburgeringscursus. Maar goed niet belangrijk voor jullie, maar met hem ben ik afgelopen maandag, het was een nationale feestdag, heel spontaan naar de vulkaan gegaan. We hadden wat gegeten en hadden niets te doen, dus toen in 3 kwart broek, slippers en tshirt op weggegaan naar de vulkaan. Iedereen keek ons aan hahaha! Het was namelijk rond de 5 graden bovenop de vulkaan, maar gelukkig kon ik zijn jas aan en kon hij een trui lenen van iemand. We gingen eerst met de bus, maar die reed niet ver genoeg, maar gelukkig was ik met hem en konden we met locals mee (wel veel betaald hoor). Toen kwamen we aan bij de vulkaan en moesten we nog meer geld betalen, eerst was er wat twijfel, helemaal omdat we spontaan waren gegaan en eigenlijk nauwelijks geld mee hadden, maar toen zijn we toch maar doorgegaan. Wat een goede keuze! En, ja je leest het goed, we hadden GELUK, omdat het een van de beste dagen was om de vulkaan te spotten… Ook hier kan ik niet beschrijven wat we hebben gezien. We stonden op 500m afstand van de meest actieve vulkaan (van Costa Rica) met een uitzicht op de vallei, Turrialba en zelfs op Tortuguero, wat aan de Carribbische kust ligt… Jaja, wat een dag! Samen wat geld bij elkaar gesprokkeld en op die manier konden we ook nog een lift terug naar Turrialba krijgen, waar ik echt geld moest pinnen, omdat we totaal blut waren! Wat goed gepland he, hahaha…
Die dag erna was het groot feest op de school (vanwege de nationale feestdag ervoor). Op die dag gingen alle kinderen van scholen in Costa Rica dansen in traditionele kleding. En daar kon ik dus nu bij zijn. Erg leuk om al die kinderen zo blij en mooi aangekleed te zien. En toen vroeg de fysiotherapeute me ook nog of ik die dag erna mee wilde met 3 klassen naar het winkelcentrum om een film te gaan kijken in de bioscoop, aangezien ze een soort van schoolreisje hadden. Ze zei er wel bij dat ik erg geluk had, jaja, het keert constant terug in dit bericht he! Überhaupt dat ik de nationale feestdag op de school kon zien en het schoolreisje is maar 1x per jaar en soms helemaal niet! Het was trouwens erg leuk, zijn met een gehuurde touring bus naar San Jose geweest. En hebben daar met een grote groep rondgelopen, geshopt, geluncht en uiteindelijk naar de bioscoop geweest. Zo heb ik nu Harry Potter in het spaans gezien. Gelukkig dat ik het hele verhaal toch al achterstevoren kende, ik kon het nu helemaal volgen, zelfs in het spaans.
Afgelopen donderdag dus na het werk met Yesenia ergens wat gedronken. Daarna zijn we uit eten geweest met een grote groep, het begon met mijn idee om Britt (Belgische, mijn kamergenootje) mee uit eten te nemen. En uiteindelijk gingen we met zijn tienen. Erg gezellig!
De dag erna ben ik met een van hen, Remco (NL), naar de slangenboerderij geweest. Maar zoals wel vaker, had ik het een beetje spontaan bedacht en was het nog niet open. Maar aangezien we de taxi er al heen hadden laten rijden dat hele eind, besloten we om te wachten in een restaurant totdat we wel een rondleiding konden krijgen. En weer een erg goede keuze gemaakt! Het restaurant lag boven op een heuvel waar we een mooi uitzicht hadden over het hele dal incl. een meer. Ik kan daar nog steeds niet aan wennen, overal waar je kijkt is het zo mooi! Dat wordt nog wat als ik terug ben in NL straks! Toen dus de slangen. De gids was een professor die zijn hele leven al slangen bestudeerde. Erg gepassioneerd dus erg leuk om naar te luisteren. En daar hebben we wat leuke foto’s kunnen nemen.
Vanochtend hebben we samen nog een birdwatching tour gedaan. Remco gaat vandaag weg namelijk en wilde nog erg graag een Tucan zien. 5 minuten nadat ik aan de gids had gevraagd of we die konden zien, waarop hij zei bijna zeker van niet, vloog er één voorbij (fortuna??)! Verder was de tocht erg leuk, hij vertelde veel, we hebben enorm veel vogels gespot en daarnaast ook veel info gekregen over de bomen, insecten etc. Hoezo vogeltour? En op de terugweg op weg naar de school hing er gewoon een luiaard in de boom langs de weg! Nu heb ik beide soorten, de 2 vingerige en de 3 vingerige in het wild gespot… Ben zo blij!!
Dus ik kan echt wel zeggen dat ik de afgelopen weken La Fortuna heb! Of eigenlijk sowieso erg veel Fortuna, omdat ik dit allemaal mag doen 4 maanden lang! Elke keer als ik ergens anders naar toe ga of als er leuke mensen afscheid nemen, denk ik, nu komen er vast niet meer van die bijzondere momenten, gave activiteiten of leuke stapavonden. In Bocas heb ik echt een toptijd gehad. Dus in Puerto kon het alleen maar tegenvallen, omdat ik daar hele hoge verwachtingen van had. Maar de 2e en 3e keer heb ik ook erg veel actiefs gedaan en gezien in Puerto Viejo, leuke mensen ontmoet en gezellige stapavonden gehad. Iedereen zei toen dat Turrialba me erg zou gaan tegenvallen, omdat het in tegenstelling tot Bocas en Puerto erg rustig is, maar deze weken in Turrialba hebben echt het tegendeel bewezen! Ook hier vind ik zulke leuke gave activiteiten om te doen en erg gezellige mensen om mee om te gaan… Wat een geluk heb ik toch in deze hele reis, dat ik zoveel gave dingen kan doen! Maar zoals ik al vaker schreef, ik ben me er ook wel heel erg bewust van, helemaal nu het einde stiekemweg in zicht komt (maar daar hebben we het verder niet over)! Ik wil nog lang niet naar huis, hoewel ik thuis natuurlijk ook best wel mis. Maarja als je zoveel La Fortuna hebt….
Xx Mirthe
PS: Goed volgehouden allemaal!!! Volgende keer zal ik proberen iets sneller te updaten, dan wordt het niet zo’n enorm verhaal… En ook sorry voor mijn taal, ik ben helemaal een beetje de weg kwijt in alle talen, gebruik woorden in het NL die ik normaal nooit gebruik en de zinnen zijn qua opbouw soms echt te raar! Mijn engels gaat soms enorm goed, soms enorm stotterend, maar gelukkig begrijp ik echt zo veel meer spaans dan voor ik naar Turrialba kwam. Een geslaagde trip dus, met nog de hele maand augustus te gaan, met Dagmar en Rik, mijn verjaardag en 4 andere landen te verkennen! Hoe leuk! Heb er zin in!
Zo, ik wilde dit verhaaltje al vorige week plaatsen, maar ik was nog niet helemaal klaar. En toen kwam afgelopen weekend, waarin ik geen tijd meer had om het bij te werken en zoveel dingen heb gedaan, dat ik alles maar weer helemaal heb aangepast. En nu is het alweer een paar dagen later en is het alweer weekend, dus zelfs vanochtend heb ik nog wat gedaan wat ik nog moet vertellen! Bereid je dus voor op een lang verhaal over een van de mooiste weken van mijn reis!
Ik meen het, ga er even goed voor zitten, dit wordt echt lang!
Ik zal een beetje chronologisch proberen te vertellen. Allereerst maar eens waarom La Fortuna? Omdat ik echt afgelopen weken zoveel geluk heb gehad met een heleboel dingen en daarnaast ook letterlijk in La Fortuna ben geweest. Ik kon geen betere titel bedenken!
Het eerste weekend na mijn laatste bericht ben ik dus naar La Fortuna geweest, met Britt ( Belgische) en Carlijn (uit Nederland). Daarnaast ligt de bekendste vulkaan van Costa Rica, de Arenal! En wat een gaaf weekend heb ik gehad… Ik mocht op tijd weg van mijn werk met de bejaarden. Echt een hele aardige vrouw waar ik mee werk daar, Yesenia. Ze spreekt geen engels, maar legt alles uit in het spaans en als ik iets niet begrijp heeft ze enorm veel geduld. Zo is mijn spaans de afgelopen 3 weken echt een stuk verbeterd. En eergisteren ben ik met haar na het werk ergens wat drinken, gewoon voor de gezelligheid! Ik vind het echt leuk, ik raak helemaal ingeburgerd hier, zoveel ga ik om met de Tico’s!
Maar goed, ik was aan het vertellen over La Fortuna. Op vrijdag dus die kant opgegaan en na wat gedoe, met 3x overstappen en een taxiritje door een gevaarlijk gedeelte van San Jose, waarin de taxichauffeur als voorbeeld nog zijn enorme snijwond in zijn borst liet zijn, kwamen we aan in het kleine plaatsje naast de vulkaan. Erg mooi! We zijn lekker uit eten geweest (met natuurlijk een drankje, aangezien ik hier een beetje alcoholist ben geworden :D nee grapje, maar de cocktails smaken me wel erg goed!) en hebben ons gelijk opgegeven voor een dagtrip naar de Arenal met alles er op en eraan…
Op zaterdag gestart met een hike naar de krater van de dode vulkaan naast de Arenal. Helaas had de gids haast en regende het. Maar eigenlijk zorgde dit wel voor een enorm saamhorigheidsgevoel van ons groepje (incl. een amerikaan die ook mee was, Drew) en hebben we stiekem wel heel veel lol gehad. We zijn namelijk letterlijk de vulkaan op gerend en er waren meerdere momenten waarop niemand onze gids meer zag en we hem pas 5 minuten later weer terugvonden. In het begin was alles prima hoor, maar het klimgedeelte werd een tocht die 2 uur had moeten duren, maar die wij in 1 uur hebben afgewerkt! Tussendoor nog tot aan mijn knieën in de modder gelopen. Op dat moment had ik het toch al helemaal gehad, dus liep ik rustig door. Ben erg blij trouwens met Mariano (een andere leraar die ik in Bocas heb ontmoet, maar officieel werkt in Turrialba) hij is naast leraar namelijk ook nog eigenaar van een wasservice, en mijn bemodderde broek ziet er weer uit als nieuw!! Toen we uiteindelijk na veel modder, regen, uitgedroogde lijven (hoe hard het ook regent, het blijft warm) en bijna –dood-neerval-momenten de top bereikten, waren we erg blij met het uitzicht! Een helderblauw meer in het midden van de oude krater! En ja, daar gingen we dus heen! Niet voor niets heet dit verhaaltje La Fortuna, want toen we op weg waren naar beneden ging de zon schijnen, waardoor het hele meer een mooie gloed kreeg. En natuurlijk hebben we er even in gezwommen… Na het zwemmen, toen we weer helemaal aangekleed waren, begon het weer keihard te regenen, bijzonder he?
Na een lunch en een pauze in La Fortuna, gingen we eindelijk op weg naar de hotsprings! Dat was een van de dingen waarom we de hele tour wilden doen… Maar onderweg bleek dat we nog een hike gingen doen. Ja, dat wilden we natuurlijk niet nog een keer, na zo’n rennende gids die ochtend. Maar deze gids was echt een goede, vertelde heel veel, liep langzaamaan en we hebben zelfs nog een erg gifitge slang gezien. Op weg naar de hotsprings nog langs de vulkaan gereden, wat een uitzicht! En toen dus echt de hotsprings. Omringd door vuurvliegjes in de schemering (en later in het donker), in een door de vulkaan verwarmd bad zitten, met een cocktailtje na een vermoeiende dag. En geen regen meer… Wat wil je nog meer? s ‘Avonds nog uit eten (echt een geweldige tour, incl. lunch en avondeten) en daarna zijn we met zijn 4en naar een lokale disco geweest. Erg grappig met salsadansen weer, maar later ook gewoon andere muziek en natuurlijk weer de grootste lol gehad.
De dag erna ging ik in mijn eentje quadbiken met een gids. De anderen gingen namelijk door naar Monteverde voor de bekendste canopy tour hier. Aangezien ik op maandag voor het eerst moest werken met de gehandicapte kinderen, moest ik op zondag al terug, maar had ik in de ochtend nog wel tijd om iets te doen. En dus had ik op zaterdag heel spontaan besloten om in mijn eentje te gaan quadbiken. Wat een goede keuze! Door heel La Fortuna gecrosst, door heuvels, bergen, langs beekjes, watervallen en rondom de vulkaan! Op een paar plekken afgestapt om van het uitzicht te genieten. Bij het bekijken van een van de watervallen waren er ineens heel veel apen. En zoals ik wel vaker heb, was dit redelijk zeldzaam op die plek, de quad gids had dit pas 2x eerder meegemaakt. Maar het waren dezelfde aapjes als in Cahuita, dus ik had ze al gezien, maar het is toch altijd leuk als je iets meemaakt wat niet vaak gebeurt! Fortuna!
Net als mijn verhaaltje trouwens, heb ik ook erg veel foto’s bij dit hele verhaal, want dat maakt het beeld iets duidelijker en natuurlijk meer jaloersmakend :D!
Naast alle enorm gave activiteiten die ik doe, heb ik echt een hele leuke werk combinatie gevonden, ’s ochtends met gehandicapte kinderen en ’s middags met de bejaarden. Ik ben dus begonnen met de kindjes na het weekendje weg. Echt een groot verschil met Afrika hoor, hier hebben ze veel meer materialen. Ik merk nauwelijks dat de mensen in Costa Rica arm zijn, terwijl velen dat echt wel zijn, maar als je het gaat vergelijken met wat ik in Zuid-Afrika allemaal heb gezien, valt alles zo mee. Natuurlijk niet qua handicap, maar wel qua leefomgeving en mogelijkheden. Maar goed, je moet ook nooit vergelijken! Wat ik wel te erg vond en nooit heb gemerkt in Afrika, is dat er meerdere kindjes zijn, die contracturen (spieren die voorgoed verkrampt zijn) hebben die ik nog nooit zo erg heb gezien, omdat de ouders de handicap van hun kind niet accepteren! Dus geen oefeningen, geen goede rolstoel, geen braces, geen hulp, niks! Ze worden nog net naar de school gestuurd (die speciaal is voor gehandicapte kinderen), maar een van de collega’s vertelde me zelfs dat er een moeder is die zich schaamt voor het uniform van haar kindje als ze over straat loopt, want dan kan iedereen zien dat haar kindje naar de speciale school gaat… Het gaat echt om het uiterlijk, dat is wel typisch latino en gehandicapte kindjes passen niet altijd in dat plaatje, dus dat is wel erg zielig voor de kindjes!
Op dinsdag heb ik 5 uur lang hydrotherapie (natuurlijk in een buitenzwembad :D) met de kids, als er iets is wat ik leuk vind!!!! Plus beide groepen, zowel de kinderen als de ouderen zijn erg dankbare groepen om mee te werken! De kinderen zijn altijd speels en vrolijk en de ouderen hebben zoveel respect voor je. Elke middag als ik weer aankom in het bejaardentehuis maak ik altijd een praatje met een paar mensen en ze herkenden me al na 2 dagen… Echt leuk!
Daarnaast is het ook bijzonder wat voor een tocht ik elke dag maak! Ik begin ’s ochtends om 7 uur op de school voor gehandicapte kinderen en heb ervoor gekozen om te lopen. Daardoor ga ik nu elke dag weg om 6uur, om door de bergen naar beneden te lopen. En rond dat tijdstip is dat zooooooo mooi! Dat valt weer niet te beschrijven, maar ik ga het proberen… Veel vlinders, de zon is net op, lichte mist, heldere vulkaan, lopen over grind tussen grazende paarden (die daar vrij rondlopen) vogels die fluiten en een dorpje dat nog ligt te slapen in het dal. Hoe mooi! En nog goed voor mijn conditie ook.
Daarnaast heb ik hier echt goede vrienden gemaakt, je zou zeggen dat het niet kan in korte tijd, maar met de 2 leraren van Bocas (Jose en Andres) ben ik echt goed bevriend geraakt. Jose woont, zoals ik de vorige keer ook al vertelde, in Turrialba en deze weken hebben we ook weer veel samen gedaan. In mijn eerste week Turrialba, had ik niet over verteld volgens mij (ik was weer verkouden), is hij zelfs nog even naar de dokter gekomen om te kijken hoe het met me ging, toen ik 4,5 uur moest wachten (!!!) op de dokter. Deze weken hebben we ook weer wat dingen gedaan. En voordat iedereen denkt dat hij iets van me wil, hij heeft een vrouw en 2 kinderen, dus dat is echt niet het geval… Zo gingen we bijvoorbeeld naar een koffietentje met zijn vrouw en een goede vriend. Daarna als verassing gingen we naar een vriend die fysiotherapeut is en die zijn andere vriend (van de koffietent) ging behandelen. Speciaal geregeld zodat ik kon zien hoe fysiotherapie in Costa Rica gaat en ik kon meekijken, vragen etc. Wat een leuke verassing he! En afgelopen woensdag heeft hij geregeld dat ik een keertje mocht meetrainen met de plaatselijke volleybalclub. Ik was helemaal bang dat het niet goed zou gaan na bijna 3 maanden niks doen, maar gelukkig viel het mee. Het was erg leuk en het is nog een goed team ook. De komende anderhalve week dat ik hier nog zit mag ik nog meetrainen! Ik ben zoo blij, heb het zo gemist! Na de training vertelde de trainer nog in het spaans aan het team dat we mekaar dan wel niet zo goed kunnen verstaan in het spel, maar dat volleybal een universele sport is en dat het overal om hetzelfde gaat, het plezier van het spel! Dat was ook echt zo, begreep niet veel van de uitleg van de oefeningen, maar als we dan eenmaal begonnen, ging het prima en fanatiek. Echt leuk! Verder nog een paar keer wat bij Tito (Jose, maar hij wordt ook Tito genoemd, wat kleintje betekent aangezien hij 4 oudere zussen heeft) gedronken met zijn familie en vrienden en voetbal gekeken, pizza gegeten etc.
Vorig weekend waren er wat meisjes uit Bocas, Lycke (NL), Emily en Eve (beide uit Australië). Weer bijzonder dat er dan 2 werelden bij mekaar komen, net als eerder in Bocas met de Puerto Viejo school. We hebben een heel gezellig weekend samen gehad, Eve was ook nog jarig dus dat hebben we uitgebreid gevierd.
Op zaterdag ben ik met Carlijn en Drew (de Amerikaan van La Fortuna die afgelopen weekend op bezoek kwam in Turrialba) wezen raften. Wel grappig, we waren alle drie niet topfit (de avond ervoor bbq, feest in het park en afterparty in een cafeetje met het bocas-turrialba groepje), maar toen we eenmaal in de boot zaten! Echt een bijzondere ervaring. Wel spannend en ben er 3x bijna uitgevallen. 1x vloog ik helemaal naar voren in de boot, iemand kon me nog net vasthouden, hoe gaaf! Dat allemaal in een rubberboot die door de jungle vaart met aan alle kanten bijzondere vogels en planten. Zie foto’s! Het laatste stukje van de tocht voeren we tussen twee enorm steile rotswanden, daar lieten we ons al zwemmend meedrijven met de stroming. Ik kan het eigenlijk niet beschrijven, sowieso alles van mijn verhaal, maar dit was helemaal zo indrukwekkend!!!
En alsof dat allemaal nog niet genoeg was heb ik afgelopen week ook nog allemaal leuke dingen gedaan. Zo kwam afgelopen weekend Andres (de andere leraar waarmee ik goede vrienden ben geworden) naar Turrialba. Hij is ondertussen vertrokken naar Nederland, waar hij woont en bezig is met zijn inburgeringscursus. Maar goed niet belangrijk voor jullie, maar met hem ben ik afgelopen maandag, het was een nationale feestdag, heel spontaan naar de vulkaan gegaan. We hadden wat gegeten en hadden niets te doen, dus toen in 3 kwart broek, slippers en tshirt op weggegaan naar de vulkaan. Iedereen keek ons aan hahaha! Het was namelijk rond de 5 graden bovenop de vulkaan, maar gelukkig kon ik zijn jas aan en kon hij een trui lenen van iemand. We gingen eerst met de bus, maar die reed niet ver genoeg, maar gelukkig was ik met hem en konden we met locals mee (wel veel betaald hoor). Toen kwamen we aan bij de vulkaan en moesten we nog meer geld betalen, eerst was er wat twijfel, helemaal omdat we spontaan waren gegaan en eigenlijk nauwelijks geld mee hadden, maar toen zijn we toch maar doorgegaan. Wat een goede keuze! En, ja je leest het goed, we hadden GELUK, omdat het een van de beste dagen was om de vulkaan te spotten… Ook hier kan ik niet beschrijven wat we hebben gezien. We stonden op 500m afstand van de meest actieve vulkaan (van Costa Rica) met een uitzicht op de vallei, Turrialba en zelfs op Tortuguero, wat aan de Carribbische kust ligt… Jaja, wat een dag! Samen wat geld bij elkaar gesprokkeld en op die manier konden we ook nog een lift terug naar Turrialba krijgen, waar ik echt geld moest pinnen, omdat we totaal blut waren! Wat goed gepland he, hahaha…
Die dag erna was het groot feest op de school (vanwege de nationale feestdag ervoor). Op die dag gingen alle kinderen van scholen in Costa Rica dansen in traditionele kleding. En daar kon ik dus nu bij zijn. Erg leuk om al die kinderen zo blij en mooi aangekleed te zien. En toen vroeg de fysiotherapeute me ook nog of ik die dag erna mee wilde met 3 klassen naar het winkelcentrum om een film te gaan kijken in de bioscoop, aangezien ze een soort van schoolreisje hadden. Ze zei er wel bij dat ik erg geluk had, jaja, het keert constant terug in dit bericht he! Überhaupt dat ik de nationale feestdag op de school kon zien en het schoolreisje is maar 1x per jaar en soms helemaal niet! Het was trouwens erg leuk, zijn met een gehuurde touring bus naar San Jose geweest. En hebben daar met een grote groep rondgelopen, geshopt, geluncht en uiteindelijk naar de bioscoop geweest. Zo heb ik nu Harry Potter in het spaans gezien. Gelukkig dat ik het hele verhaal toch al achterstevoren kende, ik kon het nu helemaal volgen, zelfs in het spaans.
Afgelopen donderdag dus na het werk met Yesenia ergens wat gedronken. Daarna zijn we uit eten geweest met een grote groep, het begon met mijn idee om Britt (Belgische, mijn kamergenootje) mee uit eten te nemen. En uiteindelijk gingen we met zijn tienen. Erg gezellig!
De dag erna ben ik met een van hen, Remco (NL), naar de slangenboerderij geweest. Maar zoals wel vaker, had ik het een beetje spontaan bedacht en was het nog niet open. Maar aangezien we de taxi er al heen hadden laten rijden dat hele eind, besloten we om te wachten in een restaurant totdat we wel een rondleiding konden krijgen. En weer een erg goede keuze gemaakt! Het restaurant lag boven op een heuvel waar we een mooi uitzicht hadden over het hele dal incl. een meer. Ik kan daar nog steeds niet aan wennen, overal waar je kijkt is het zo mooi! Dat wordt nog wat als ik terug ben in NL straks! Toen dus de slangen. De gids was een professor die zijn hele leven al slangen bestudeerde. Erg gepassioneerd dus erg leuk om naar te luisteren. En daar hebben we wat leuke foto’s kunnen nemen.
Vanochtend hebben we samen nog een birdwatching tour gedaan. Remco gaat vandaag weg namelijk en wilde nog erg graag een Tucan zien. 5 minuten nadat ik aan de gids had gevraagd of we die konden zien, waarop hij zei bijna zeker van niet, vloog er één voorbij (fortuna??)! Verder was de tocht erg leuk, hij vertelde veel, we hebben enorm veel vogels gespot en daarnaast ook veel info gekregen over de bomen, insecten etc. Hoezo vogeltour? En op de terugweg op weg naar de school hing er gewoon een luiaard in de boom langs de weg! Nu heb ik beide soorten, de 2 vingerige en de 3 vingerige in het wild gespot… Ben zo blij!!
Dus ik kan echt wel zeggen dat ik de afgelopen weken La Fortuna heb! Of eigenlijk sowieso erg veel Fortuna, omdat ik dit allemaal mag doen 4 maanden lang! Elke keer als ik ergens anders naar toe ga of als er leuke mensen afscheid nemen, denk ik, nu komen er vast niet meer van die bijzondere momenten, gave activiteiten of leuke stapavonden. In Bocas heb ik echt een toptijd gehad. Dus in Puerto kon het alleen maar tegenvallen, omdat ik daar hele hoge verwachtingen van had. Maar de 2e en 3e keer heb ik ook erg veel actiefs gedaan en gezien in Puerto Viejo, leuke mensen ontmoet en gezellige stapavonden gehad. Iedereen zei toen dat Turrialba me erg zou gaan tegenvallen, omdat het in tegenstelling tot Bocas en Puerto erg rustig is, maar deze weken in Turrialba hebben echt het tegendeel bewezen! Ook hier vind ik zulke leuke gave activiteiten om te doen en erg gezellige mensen om mee om te gaan… Wat een geluk heb ik toch in deze hele reis, dat ik zoveel gave dingen kan doen! Maar zoals ik al vaker schreef, ik ben me er ook wel heel erg bewust van, helemaal nu het einde stiekemweg in zicht komt (maar daar hebben we het verder niet over)! Ik wil nog lang niet naar huis, hoewel ik thuis natuurlijk ook best wel mis. Maarja als je zoveel La Fortuna hebt….
Xx Mirthe
PS: Goed volgehouden allemaal!!! Volgende keer zal ik proberen iets sneller te updaten, dan wordt het niet zo’n enorm verhaal… En ook sorry voor mijn taal, ik ben helemaal een beetje de weg kwijt in alle talen, gebruik woorden in het NL die ik normaal nooit gebruik en de zinnen zijn qua opbouw soms echt te raar! Mijn engels gaat soms enorm goed, soms enorm stotterend, maar gelukkig begrijp ik echt zo veel meer spaans dan voor ik naar Turrialba kwam. Een geslaagde trip dus, met nog de hele maand augustus te gaan, met Dagmar en Rik, mijn verjaardag en 4 andere landen te verkennen! Hoe leuk! Heb er zin in!
-
30 Juli 2011 - 18:56
Leonie:
Ik vond je verhaal helemaal niet te lang.
Echt gaaf wat je allemaal hebt gedaan.
Ook erg leuk dat je daar ook nog aan volleybal kan doen.
Geniet straks samen met Dagmar en Rik.
Jullie zullen daar zeker nog mooie dingen gaan zien en doen.
Groetjes Hans en Leonie -
30 Juli 2011 - 19:10
Esther:
Ha nichie, wat een super geluk dat je dit met ons deelt, krijg grote glimlach hoe mooi! In t echt vast nog mooier! Have muchos plezier! Adios!! -
30 Juli 2011 - 19:11
Mam:
Zo dat was een hele kluif. Maar wel gaaf wat je meemaakt. Nu nog genieten van de rest van de reis. Zal vast lukken. dikke kus. mam -
30 Juli 2011 - 20:34
Me Mirthe:
Zo ook de foto's "even" geupload... Haha! Het zijn er een heleboel en bedenk dat ik jullie nog maar een kleine selectie laat zien, oeps! Het is hier gewoon zo mooi. Hasta Luego besos Mirthe -
30 Juli 2011 - 20:39
Nog Een Keer Mam.:
De foto's zijn ook super. Zal straks een mooi boek zijn. -
30 Juli 2011 - 21:55
Lisan:
Chicken! Wat gaaf weer om te lezen en te zien! Top dat je het zo naar je zin hebt! Alvast heel veel plezier met Dagmar en Rik! En ik begrijp al dat Tito mijn nieuwe (vertaalde) bijnaam wordt :P.
Heel heel heel veeel plezier nog! xxx -
31 Juli 2011 - 09:13
Zus:
hey zussie, dit klinkt wel heel erg gaaf allemaal! Blijven er nog wel dingen over die je ook nog met ons kan doen? ;) nog maar een kleine week en dan zitten we er al, hoor nu de duif en de musjes nog vanuit mn bed, maar dan hopelijk de papegaaien enz :)! Veel plezier nog even en tot over 6 dagen! Xx dag -
03 Augustus 2011 - 20:14
Sandra:
Hoe gaaf heb jij het toch daar!!!!!!!! Echt helemaal geweldig!!! Ben best wel een klein beetje (veel) jaloers! Ga nog lekker genieten samen met Dagmar en Rik. Nog veel plezier.
Liefs Sandra,Wilco en Luuk. -
04 Augustus 2011 - 14:49
Marianne:
Ik ben er eens goed voor gaan zitten en heb al je verhalen gelezen. Wat een belevenissen zeg en je vertelt het zo dat je er een echt beeldverhaal van maakt. Bedankt voor je kaart. Ik zou je wel persoonlijk een verjaardagskaart willen komen brengen maar dat zit er helaas niet in. Bij deze alvast van harte gefeliciteerd met je verjaardag!!!
Groetjes en nog heel veel plezier de komende maand.
-
04 Augustus 2011 - 15:01
Sandra:
Bedankt voor je kaart! Erg leuk. Nog veel plezier en we wachten op het volgende verslag! -
05 Augustus 2011 - 10:36
Mam:
Ik was nog iets vergeten .......... Alweer een maand voorbij. Ik weet dat je het niet wilt horen(lezen) maar toch. -
06 Augustus 2011 - 23:12
Bert En Astrid:
en ook hier GEFELICITEERD!!!!!!!!!!!!! -
07 Augustus 2011 - 07:57
Hans En Leonie:
GEFELICITEERD met je verjaardag.
Een hele gezellige, mooie en leuke dag.
Bedankt voor je kaart.
Lief van je dat je aan de familie denkt als je zo ver weg zit. (Of wil je ons NOG meer jaloers maken)
Groetjes Hans en Leonie
En een verjaardags knuffel van Bumper en Nala -
07 Augustus 2011 - 08:22
Yvon:
Nou, nou dat was me het verhaal wel weer. Geweldig al die dingen die je meemaakt.
Verder wil ik je heel hartelijk feliciteren met jouw verjaardag en je een hele fijne dag toewensen.
En natuurlijk een heel fijn vervolg van je vakantie samen met Dagmar en Rik.
Heel veel plezier en geniet nog maar lekker deze laatste weken.
-
07 Augustus 2011 - 14:09
Lammert Timmerman:
Erg veel genoten van jou reisverslagen, met bijbehorende beelden. Heb steeds gedacht äch die zit niet te wachten op commentaar van een oudoom.Heb toch na jou "LA FORTUNA'de pen ter hand genomen, en ziedaar, toch een kort maar krachtig bericht. En geloof mij ik volg jou escapades via jou web opde voet .Als laatste nog van harte gefeliciteerd met jou verjaardag', en ook nog bedankt voor die mooie kaart.Nog een hele prettige tijd toegewenst ome lammert. -
07 Augustus 2011 - 15:18
Ome Lammert:
sorry, ik was vergeten te vertellen hoe fantatische ik dit vindt!!!!! -
07 Augustus 2011 - 18:12
Roelof En Nel:
Hoi Mirthe, gefeliciteerd met je verjaardag, maak er wat leuks van, nu samen met Dagmar en Rik. Voor jullie alle drie een hele fijne reis nog. We hopen nog meer te zien en te horen. Geweldig joh!
Geniet ervan.
Liefs Roelof en Nel -
08 Augustus 2011 - 10:36
Tineke:
Ha Mirthe als 1e nog gefeliciteerd met je verjaardag. Heb je reis verslag gelezen en dacht bijna dat ik dit ook mee maakte,hahaha(was maar waar) wat een geweldige reis maak je. Veel plezier nog daar ,groeten aan Dagmar en Rik.We hebben gisteren nog wat gedronken op je verjaardag bij je ouders. Liefs Kolkjes -
08 Augustus 2011 - 17:22
Yvonne:
Hey Mirthe,
Een dagje te laat, maar nog gefeliciteerd met je verjaardag!
Veel plezier nog! X -
09 Augustus 2011 - 12:42
Rinske:
Hoi Mirthe, nog bedankt voor je kaart. Echt super leuk.
En ook nog gefeliciteerd met je verjaardag!
Groetjes Rinske -
13 Augustus 2011 - 18:07
Buurvrouw Hanneke:
ppppfffffffff eerst ff bijkomen en dan stuur ik zo een reactie......!!!!! -
13 Augustus 2011 - 18:09
Buurvrouw Hanneke:
Nee grapje, hahahahaha.....
Wat een mooie belevenis zeg!!!! Maar ik maak uit je verhaal op dat je je dat ook heel goed realiseerd. Geniet er gewoon te volle van en vergeet niets!!!!
Groetjes Hanneke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
