Nepal

Namaste!

Bedankt weer voor de reacties op de site en op facebook, tuurlijk missen we thuis wel, dus is het erg leuk om van jullie te horen! Ook fijn dat we reacties kregen over de situatie in Tibet, want dat was met name ook het doel van het vorige verhaal. Hoe meer mensen het weten, hoe beter!

Zoals ik de vorige keer al beschreef kwamen we na onze indrukwekkende Tibet reis aan in Kathmandu, de hoofdstad van Nepal. We hadden met onze groep van zes (Elena, Andrew, Victoria, Yanik en wij) een gezamenlijke taxi genomen. Bij aankomst namen we afscheid van Elena en spraken we met de rest af elkaar nog eens te zien die komende dagen.

We kwamen uit in een hotel die Andrew ons aanraadde en zijn daar een hele week gebleven om bij te komen. Het was namelijk een enorme overgang van het mooie en hoge Tibet, waar onze vingers er bij het Everest Base Camp bijna afvroren, naar de superdrukte van Kathmandu met een hitte van ongeveer 30+ graden. We waren ook nog steeds onder de indruk van Tibet, hoe het er daar aan toe ging en dat we er zo weinig aan kunnen doen. We hadden dan ook echt even een rustperiode nodig en die hebben we gehad ook…!

In een week tijd hebben we de Monkey Tempel (vanwege de vele apen die bij die tempel rondhangen) bezocht, het oude stadscentrum gezien, gerelaxt in de Garden of Dreams (klinkt exotischer dan het was), geshopt naar goedkope kleding/souvenirs en plannen gemaakt voor de rest van de reis. Oftewel, voor ons doen echt een rustige week dus.

Erg leuk was het dat we veel van deze activiteiten samen hebben gedaan met Andrew, Victoria en Yanik. Zo hebben we de Monkey Tempel bezocht, twee avonden drankjes gedronken eindigend op een dakterras met uitzicht over heel Kathmandu, een markt bezocht en meerdere keren samen gegeten. De tocht naar de Monkey Tempel is nog wel even grappig om te beschrijven. In Kathmandu zijn de taxi’s allemaal oude Suzuki Altos (jaja!! ik voel me thuis hier), waar wij met zijn vijven ingepropt zaten exclusief de taxichauffeur. Stel je hierbij even voor hoe lang Erik is en bedenk dan dat Victoria en Yanik ongeveer even lang zijn! Niet voor herhaling vatbaar, maar wel een echte Nepalese ervaring, zoveel mogelijk mensen proppen in een voertuig. Victoria en Yanik gingen al na een paar dagen naar huis, maar ook met ons drietjes (Andrew, Erik en ik) hebben we nog meerdere keren samen gegeten en zijn we uiteindelijk zelfs samen naar Pokhara gereisd (andere stad in Nepal).

Pokhara staat bekend om de natuur. Het is een stadje omringd door meren en bergen. Zo hebben we hier weer een mooie zonsondergang gezien, lekker geluncht aan de waterkant, ’s avonds meerdere vuurvliegjes rond zien zweven en hebben we een tochtje gemaakt naar het “zwembare” meer. Het meer vlakbij ons hotel was namelijk niet “zwembaar”, het riool kwam erin uit en het was erg vervuild (hoewel er nog steeds lokale mensen zijn die er zwemmen en we er ook mensen hun kleding in hebben zien wassen!). We gingen naar dat andere meer met de lokale bussen. Leuk met Nepalese muziek op de achtergrond en ook weer het Nepalese principe, zoveel ruimte als er is in het voertuig, zoveel mensen passen erin. Gelukkig hadden wij zitplekken en hoefden we niet gepropt in het gangpad met twintig anderen te staan. Het meer was erg mooi en het was fijn om na al die dagen in de hitte eindelijk eens te kunnen zwemmen. Na een klimtochtje en een korte zwempartij hadden we besloten dat het veel makkelijker zou zijn om vanuit een boot het water in te springen. Dus huurden we voor een uur een boot en konden we al varend ook nog zwemmen. Die dagen erna hadden we alle drie last van onze buik, waardoor we ons zeer afvroegen wat de definitie van “zwembaar” in Nepal inhoudt….

Na Pokhara namen we afscheid van Andrew. Hij bleef nog even, terwijl wij teruggingen naar Kathmandu voor een verblijf in het Kopan Klooster (tip van Elena). Ja, we gingen een aantal dagen doorbrengen in een Boeddhistisch klooster!
Vanwege de lange terugtocht vanuit Pokhara en omdat ik per se tussendoor nog wilde bellen met mijn familie vanwege de verjaardag van Brechtje (alweer 1 jaar geworden, ja, ik ben een trotse tante :D!!!) kwamen we te laat aan in het klooster. Even dachten we dat we dan maar weer terug moesten gaan naar het stadscentrum (het klooster ligt op een heuvel, vrij van al het lawaai en de drukte). Gelukkig kwam er toch nog een monnik die ons hielp met inschrijven na een boze preek dat we te laat waren! We moesten apart slapen in ieder een eigen kamer, weer eens wat anders na bijna vier maanden samen… Er waren vaste tijden waarop we konden eten, allemaal slechts een half uur durend en te laat komen was dus geen optie. Gelijk een goede les voor mij dus haha!

We hebben er genoten van de rustige tuinen, de biddende monniken, verschillende tempels, de bibliotheek (we zijn meerdere boeken rijker) en we hebben een boeddhistische les gevolgd.
Al mediterend legde een monnik uit waar het Boeddhisme om draait; gelukkig zijn en andere mensen gelukkig maken (dit doe je door nooit boosheid te voelen, altijd geduldig te zijn en niet jaloers te worden op iets of iemand). We zaten met meerdere mensen op matjes in kleermakerszit te luisteren naar hem, echt een bijzondere ervaring om mee te maken. Het was er zo fijn dat we besloten er nog een dag langer te blijven dan gepland.

Na het klooster hadden we nog een paar dagen in Kathmandu waarin we meerdere dingen hebben geregeld, zoals het ophalen van ons visum voor India (die hadden we voor Pokhara aangevraagd) en weer een pakketje naar huis sturen (met onze warme kleding).

We hebben geen vrijwilligerswerk gedaan in Nepal (dat was zoals ik in een eerder verhaal schreef een optie via een Belgische vrouw die we hadden ontmoet), omdat we het echt nodig hadden om de overgang te verwerken. Onze volgende bestemming is dus India, hoewel dit het enige land was waar we allebei nooit en te nimmer heen wilden! Ach ja, we zijn zo flexibel haha! Andrew vertelde ons zoveel over het land dat we toch enthousiast zijn geworden. We willen er graag de Taj Mahal zien en, geïnspireerd als we ondertussen zijn door het Boeddhisme, een lezing bijwonen van de Dalai Lama in zijn woonplaats Daramsala.

We hebben meerdere opties onderzocht, waar we daarna heen willen gaan. Bhutan viel helaas af vanwege de hoge prijzen (gereguleerd toerisme door de overheid). Bangladesh en Myanmar slaan we voorlopig even over, maar gaan we misschien later vanuit Thailand bezoeken.
Ons plan is nu geworden om (wel of niet via Bangkok/Thailand, afhankelijk van de situatie daar) richting het oosten te gaan; Cambodja, Laos en Vietnam. In juli komen Britt uit België en Sander en Inge (die ik allemaal ontmoet heb tijdens mijn vrijwilligerswerk in Costa Rica) naar Vietnam en zullen we daar een reünie houden! We hebben in Nederland en België meerdere reünies gehouden, maar ik had nooit kunnen bedenken dat we elkaar weer zouden zien in Vietnam! Een leuk vooruitzicht dus…

Mochten mensen tips hebben over alle genoemde landen of over andere landen dan zijn die meer dan welkom! Plannen zijn er om te wijzigen (dat merken we wel weer aan ons India plan haha!). Alvast bedankt.

Dat was weer een land, de teller staat inmiddels op vijf, op naar de volgende. Tot dan!

Xx Erik & Mirthe