Actief in Vietnam

Na de lange reis vanuit Cambodja kwamen we aan in Can Tho. We kregen zowaar een upgrade van onze kamer en mochten 3 nachten lang de VIP-room gebruiken voor hetzelfde geld. Hoezo backpacken?

In Can Tho wilden we de floating market bezoeken. Can Tho ligt in de Mekong Delta en staat bekend om rijstvelden, vis en het leven op het water. We konden via ons hotel een prijzige tour krijgen, maar Erik vond dat we best met een verkoopster, die op de boulevard stond, konden gaan. Dit zou slechts een vierde van het geld kostten. Er was natuurlijk wel het risico dat het een slecht georganiseerde tour zou kunnen zijn, maar dat probeerden we voor dat geld graag uit.
De volgende dag moesten we haar herkennen (wat gelukkig lukte omdat ze hetzelfde hoedje weer op had) tussen de vele groepen verkopers en toeristen en werden we samen met wat anderen op een boot gezet. Het bleek gelukkig een erg leuke tour, de gids sprak goed Engels en was supervriendelijk. We bezochten de floating market, een noodle fabriek en een fruit en plantenkwekerij. Een geslaagde ochtend waarin we echt het lokale leven hebben kunnen beleven.

Na onze dagen in Can Tho, waar we voor de laatste keer midden in de nacht wakker werden om het Nederlands Elftal 3e te zien worden (jaja echte fans), gingen we op naar Saigon, of Ho Chi Minh City. De eerste dag wandelden we door de stad, bezochten marktjes, gingen naar het oude postkantoor om pakketje nummer 4 te versturen (thanks pap en mam ;-) ) en dronken een drankje op het hoogste punt van de stad. Vanaf dit gebouw had je een mooi uitzicht over alle lichtjes, wat in Azië betekent dat je alle kleuren van de regenboog kunt zien! Philips/Eindhoven zou er jaloers op zijn...

Die avond waren Sander en Inge al aangekomen in ons hostel. De reünie moest natuurlijk goed gestart worden, dus gingen we, hoewel vermoeid van de dag, even een kroegje in voor een drankje.
De volgende dag gingen we met zijn vieren naar de tunnels van de Vietnamoorlog. Hier hadden Vietcong strijders meerdere jaren gebruik van gemaakt terwijl ze vochten tegen de Amerikanen. Erg indrukwekkend om te zien, zeker als je dan zelf ook door een van de grotere tunnels mag kruipen wat erg benauwd, heet en krap is! In die tijd moesten die mensen er soms maandenlang in leven en waren de meeste tunnels vaak nog krapper dan de onze… We mochten er ook schieten met oude pistolen en geweren (tegen betaling) en hoe slecht het misschien klinkt op zo’n plek, wilden we dat wel uitproberen.

We bezochten in die dagen ook het oorlogsmuseum (de meest ongecensureerde die ik ooit heb gezien), gingen meerdere keren samen eten, Erik en ik schreven tientallen ansichtkaartjes en uiteindelijk was dan de grote reünie aangebroken toen ook Britt samen met haar goede vriendin Kim eindelijk in HCMC aankwam.

De reünie: We gingen met zijn zessen uit eten, maakten gebruik van de vele happy hour mogelijkheden, de rematch armpje drukken werd eindelijk uitgevoerd na 3 jaar (ik laat de uitslag achterwege) en belandden in de meest verafgelegen Karaoke Bar van de stad. Ons zangtalent was geniaal, we zouden zo een avond kunnen vullen. Dat leek tenminste zo, omdat de Vietnamese bediening maar bleef komen en dan stiekem wat langer in onze privékamer bleef om te kijken naar die zingende vreemde Westerlingen in hun bar. Een superavond die werd afgesloten bij de McDonalds, waarna we zelfs nog een disco in wilden, maar aangezien de muziek daar zo hard stond dat het leek of er een stadionconcert binnen werd gehouden, besloten we toen toch maar naar het hostel te gaan.

De volgende ochtend stond ik vroeg op om nog even met Britt en Kim te ontbijten en ze uit te zwaaien. Toch wel erg leuk om in een land als Vietnam, aan de andere kant van de wereld, met zijn allen af te spreken! En dat drie jaar na Midden-Amerika! Opvallend dat bij de meeste mensen die je ontmoet op reis dat virus toch blijft hangen…

Na HCMC gingen we met Sander en Inge door naar Mui Ne. Een strandplaatsje een paar uur van de grote stad, waar met name de rode/witte duinen de bekende toeristische bezienswaardigheden zijn.

Nou dat hebben we natuurlijk bekeken, en niet alleen bekeken maar ook beleefd. Sander en Inge wilden graag met de scooter die richting op (wat achteraf een supergoed idee bleek omdat het nog best een stuk rijden was) en dus besloten Erik en ik ook een scooter te huren.
Na meerdere tussenstops, vanwege uitzichtpunten, tankstations en tropische stortbuien kwamen we aan bij de verste duinen, de rode. Heel mooi en er bleek een optie te zijn om te gaan quadrijden. Na niet heel lang over die optie nagedacht te hebben, maar wel lang te hebben gewacht vanwege de zoveelste tropische stortbui die op die dag voorbij kwam, konden we eindelijk met vier quads de duinen in.
Eigenlijk wilde ik dit uitgebreid beschrijven, maar dit zegt genoeg; Supergaaf!!

De volgende ochtend genoten Erik en ik van ons hotel met zwembad bij het strand en ‘s middags huurden we een scooter om naar de andere duinen te gaan. Hier kon je gaan sliden.
Na flink onderhandeld te hebben met de verhuurjochies konden we voor 1 dollar pp zo vaak de duinen afsliden als we wilden. Na een paar keer vonden we het wel genoeg, liepen nog door de mooie duinen en vervolgden onze route. ’s Avonds gingen we met zijn vieren uit eten als een soort van afscheid. Sander en Inge gingen naar Dalat (bergstadje), terwijl wij nog een dagje bleven en naar Nha Trang (badplaats) zouden gaan. Wij hadden genoeg bergen gezien de afgelopen maanden (China/Tibet/Nepal/India) en waren superblij weer naar het strand te kunnen.

In Nha Trang aangekomen hadden we allerlei plannen. En plannen zijn er om uitgevoerd te worden, dus zijn we naar de modderbaden geweest, hebben we een dagje doorgebracht in het water attractiepark, hebben we sinds lange tijd weer gedoken(hoogtepunt verkleurende inktvis) en hebben we op ons stranddagje geparasaild en gejetskied (helaas geen foto’s van). Die dag werd spontaan afgesloten met een potje beachvolleybal met Vietnamezen, Nederlanders en een Russin. Meerdere van de avonden hebben we doorgebracht in de gamehal, waar je voor een dollar enorm veel spelletjes kon doen. Aangezien zowel Erik als ik allebei erg competitief ingesteld zijn bleven we elke keer langer hangen dan gepland (en werden het ook iets meer dollars dan eentje haha). Een van de avonden hebben we de gamehal verruild voor een romantisch dinee op het strand tussen de fakkels, waarbij we de zee en livemuziek als achtergrondgeluiden hadden. Al met al superdagen dus in Nha Trang!

Hoi An was onze volgende bestemming. Een erg gezellig lampionenstadje aan de kust. We hebben hier gewandeld, lekker gegeten en een dag gefietst. Ook kwamen we Sander en Inge hier weer tegen dus planden we een drankje samen, die uiteindelijk leidde in een stapavond/kroegentocht. Erg vervelend… ;-) Na het afscheid gingen wij de volgende dag alweer weg richting Hanoi, om de volgende morgen over te stappen richting Cat Ba Island (bij Halong Bay).

Deze reis richting Cat Ba duurde van hosteldeur tot hosteldeur meer dan 24 uur en we waren dan ook behoorlijk uitgeput toen we er eenmaal waren. Van het vele reizen, met dan weer wel en dan weer niet airco, waren we ondertussen ook verkouden geworden, wat ervoor zorgde dat we de eerste dag op Cat Ba vrijwel niets hebben gedaan. Of eigenlijk, heb ik helemaal niks gedaan, Erik bereidde stiekem mijn verjaardag voor. De dag erna gingen we het eiland verkennen op de scooter. Een van de hoogtepunten van onze Vietnamreis, zulke mooie natuur hebben we gezien onderweg. Daarnaast gingen we voor een relax dagje naar het strand, waar we nauwelijks konden afkoelen in het water, zo warm was het door de zon!

En toen! Toen begon mijn verjaardagsvijfdaagse!

Erik had vijf dagenlang allerlei dingen bedacht die we gingen doen ter ere van mijn verjaardag op 7 augustus. Zo begonnen we op maandag (de 4e) met een privécruise waarbij ik ontvangen werd met bloemen. Onderweg kayakten we rond Halong Bay en supermooie stil afgelegen grotten, aten hotpot met de crew en brachten de nacht door op het voordek onder de sterrenhemel! De volgende dag gingen we naar een drijvende fishfarm en monkey island. Helaas kwam de cruise toen ten einde, maar de volgende verrassing stond me, na de vijf uur durende terugreis naar Hanoi, alweer op te wachten.

Bij aankomst in het superhotel speelde de receptioniste leuk met Erik mee en vertelde dat we een upgrade hadden gehad omdat we er voor de eerste keer verbleven. Ja echt, op dat moment ging er geen belletje rinkelen. Toen de kamerdeur openging was de hele kamer echter versierd incl. taart, waxinelichtjes en rozenblaadjes!

Die ochtend deden we een stadswandeling, maar wilde ik al snel weer terug om nog even van onze mooie kamer te genieten. Erik wilde namelijk niet vertellen wat er verder op het programma stond en ik verwachtte zo’n superkamer niet snel weer. Na de taxi gepakt te hebben, bleek dat we maar een heel klein stukje verder de stad door hoefden, wat ik pas doorkreeg toen we bij de voordeur van ons vijfsterrenhotel aankwamen, haha.

Drie nachtjes slapen in een vijfsterrenhotel! Alsof ik nog niet genoeg kadootjes had gehad. Die avond werden we ook nog eens opgehaald voor een vespa tour, waar ze ook waren ingelicht over mijn verjaardag. Dus ook daar kreeg ik een mooie bos rode rozen! Achterop vespa’s crossten we door heel Hanoi, zowel het oude als het nieuwe gedeelte, waarbij we het Ho Chi Minh mausoleum bezochten, een karaoke bar, lokaal voedsel aten en eindigden in een live muziek bar. Mijn echte verjaardag had niet beter kunnen beginnen, want die avond om 12 uur was het pas zover, 7 augustus was aangebroken.

De dag zelf deden we heerlijk rustig aan, lekker genieten van het superontbijt (incl. Nederlandse kaas!!!!!!), zwemmen in het zwembad, bubbelen in de jacuzzi, uitgebreid een boek lezen in bad en tv-kijken op onze kamer. ’s Avonds gingen we chique uit eten en ook daar kwam er aan het eind nog een leuke verrassing voor me aan; een gebakje met kaarsje!
We hadden nog een extra dag in het superhotel om bij te komen van onze actieve Vietnamreis en alle verjaardagsverrassingen. Die avond sloten we de vijfdaagse af door voor het eerst in mijn leven gebruik te maken van roomservice (dat wilde ik al heel lang eens uitproberen, maar is wat moeilijk in het gemiddelde backpackershostel).

Ondertussen zijn we in Laos aangekomen (van Hanoi gevlogen naar Luang Prabang) en zijn we weer helemaal terug in het backpackersleven, wat wel even wennen is haha.
We zitten in een kleine kamer zonder airco, er is geen wifi aanwezig, we moeten onze eigen lakenzak weer gebruiken vanwege het niet erg schone linnen en de douchekop zit op schouderhoogte (maar we hebben een douchekop, dat konden we in Cat Ba namelijk niet zeggen). Oftewel back to normal, zo leer je wel dat je echt geniet van de luxe waarin we even hebben geleefd en hopelijk waarderen we dat straks ook des te meer wanneer we weer in Nederland terug zijn.

Bedankt weer voor het lezen van dit lange verhaal, maar korter kon het niet met al die activiteiten,
xx vanuit land nummer 9; Laos, Erik & Mirthe